ظاهره تجمید الرمز فی الشعر العراقی المعاصر

رمز، وسیله ای الهامی و از بارزترین ابزار تصویرگری شعر است که شاعر معاصر از طریق پشتکار مداومش در ورای کشف ابزار بیان زبانی از آن بهره می جوید، که زبان شعریش به آن می بخشد و قادر بر الهام، نسبت به آنچه که معیّن و توصیف عواطف و احساساتش و نیز دور بودن دیدگاه متفاوت شعریش سخت می کند. شاید خطری که حدود شعر رمزی را تهدید می کند تجمید آن باشد که حول محور مدلول معین و مشخصی می چرخد؛ بدین جهت که در صورت تجمید رمز، به یک رمز زبانی عادی و ساده ای تبدیل می شود که قریب به ذهن می شود، که در این راستا رمز، آن اشارات بکر و ناب و ارزش فنی خود را از دست می دهد. و متأسفانه این پدیده به طور واضح در شعر معاصر عربی رایج و شایع شده است، و به محض اینکه شاعری این رمز را با مدلول مشخصی به کار می برد و به موفقیتی دست می یابد تا اینکه همه ی شاعران به سوی آن رمز می روند و آن مدلول را مبتذل می نمایند و به توانایی های ایحائی آن استناد می کنند و آن را به رمز لغوی و عادی مبدّل می کنند. و از مهمترین اهداف این پایان نامه: دست یابی به بیداری و دیدگاه جامع و کاملی نسبت به این رمز و پدیده ی تجمید رمز که بیشتر شاعران در آن ورطه ی آن غوطه ور شده اند.و روش کار نگارنده این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد.